چکیده
ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎد ﻣﺪرﻧﻴﺘﻪ ﺷﻬﺮی در ﺑﺴﻴﺎری از ﻓﻴﻠﻤﻬﺎی ﺳـﻴﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣـﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ . ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﻲ ﺗﻬﺮان در ﻓﻴﻠﻤﻬﺎ درواﻗﻊ ﺗﺎرﻳﺦ ﺗﺤﻮﻻت ﻣﺪر ﻧﻴﺘﻪ اﻳﺮاﻧﻲ
ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .ازاﻳﻦ رو، اﻳﻦ اﻣﻜﺎن وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪد ﺑﺎزﻧﻤـﺎﻳﻲ ﺷـﻬﺮ ﺗﻬـﺮان، ﺗﺄﻣﻠﻲ اﻧﺘﻘﺎدی از ﻣﺪرﻧﻴﺘﻪ اﻳﺮاﻧﻲ اراﺋﻪ دﻫﻴﻢ . در اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﺳـﻴﻨﻤﺎی داﺳـﺘﺎﻧﻲ ﻗﺒـﻞ از اﻧﻘــﻼب اﺳــﻼﻣﻲ ﺑﺮرﺳــﻲ ﺷــﺪه اﺳــﺖ .ـﻪ ﻫــﺪف ﻧﻮﻳــﺴﻨﺪﮔﺎن اﻳــﻦ ﻣﻘﺎﻟــﻪ ﺑـ ﺗﺒﻌﻴــﺖ از ﻧﻈﺮﻳﻪ ﭘﺮدازاﻧﻲ ﭼﻮن زﻳﻤﻞ و ﺑﻬﺮه ﺟﺴﺘﻦ از روﻳﻜﺮد اﻧﺘﻘﺎدی واﻟﺘﺮ ﺑﻨﻴﺎﻣﻴﻦ آن اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺨﻴﻞ و ﺑﻴﻨﺶ ﻏﺎﻟﺐ در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻳﺮاﻧﻲ را ﺑﻪ ﻣﺪد ﺑﺎزﻧﻤﺎﻳﻲ ﺷﻬﺮ در رﺳﺎﻧﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎ ﻛﺸﻒ ﻛﻨﻨﺪ . ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺗﻀﺎد روﺳﺘﺎ و ﺷﻬﺮ، اراﺋﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮی دوﮔﺎﻧـﻪ از اﻣـﺮ ﻣـﺪرن، ﺑﺎزﻧﻤـﺎﻳﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺷﻬﺮ، ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻧﻈﻢ ﻛﻴﻬﺎﻧﻲ ﺳﻨﺘﻲ در ﺷﻬﺮ ﻣﺪ رن، ﺷﻜﻞ ﮔﻴﺮی ﻋﻘﻼﻧﻴﺘﻲ ﻧﺎﻣﻨﺴﺠﻢ در زﻧﺪﮔﻲ روزﻣﺮه ﺷﻬﺮی و اﻧﻮاع ﮔﺴﺴﺘﻬﺎ و ﺷـﻜﺎﻓﻬﺎی اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ اﻗﺘـﺼﺎدی ﻣﻮﺟﻮد در زﻧﺪﮔﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻴﻨﻤﺎی ﭘﻴﺶ از اﻧﻘﻼب ﺑـﻪ ﺑﺎزﻧﻤـﺎﻳﻲ آن ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ.
کلیدواژهها
)