نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• آنتونیا شرکا ¹
• هادی خانیکی ²
• عباسعلی قیومی ³

¹ عضو هیات و مدیر گروه مترجمی زبان ایتالیایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

² مدیر مسئول

³ گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی-دانشگاه آزاداسلامی واحد تهران شمال- دانشکده مدیریت-تهران-ایران

چکیده

این پژوهش با هدف طراحی الگوی توسعۀ دیپلماسی فرهنگی با مطالعه موردی ایران و ایتالیا انجام شده و از نوع تحقیقات توصیفی و کاربردی و با روشهای ترکیبی و کمی _ کیفی و روش دلفی است. جامعه آماری این پژوهش29 نفر از کارشناسان و خبره‌گان امور فرهنگی در حوزۀ ایران و ایتالیا – اعم از دیپلمات‌ها، سفرا، اساتید دانشگاه و فعالان فرهنگی ایرانی و ایتالیایی – است که طی دو دور انتخاب شده و پس از تدوین پرسشنامه‌ای شامل9 حوزه عوامل مؤثر بر توسعه دیپلماسی فرهنگی ایران و ایتالیا، از آنها خواسته شد که در شرایط موجود و مطلوب به سوال‌های پرسشنامه در قالب طیف لیکرت پاسخ دهند. مولفه‌ها و شاخص‌های پرسشنامه عبارت بودند از: عناصر و حوزه‌های مشترک فرهنگی (شامل جغرافیای فرهنگی، قرابت‌های تمدنی و تاریخی، گفتمان‌های عدالت‌محور و منافع مشترک ملی و بین‌المللی)، ارتباطات رسمیِ و غیررسمیِ فرهنگی، آموزشِ فرهنگ و زبان، مراکز علمی و پژوهشی، تکنولوژی ارتباطات، حوزه میراث فرهنگی/ هنری (گردشگری/کتابخانه‌ای‌ و موزه‌ای)، حوزه فرهنگ و هنر و حوزه ورزش. پس از برگزاری دور سوم روش دلفی و بازگشت پاسخ ها، داده ها وارد نرم افزار و تجزیه و تحلیل شد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که در شرایط موجود تنها حوزه‌ای که بر توسعه دیپلماسی فرهنگی دو کشور موثر بوده، حوزۀ نخست یعنی عناصر و حوزه‌های مشترک فرهنگی‌ست. در حالی‌که در شرایط مطلوب مولفه‌ها و شاخص‌های دیگر نیز حائز اهمیت بوده و در تدوین الگویی برای توسعه دیپلماسی دو کشور باید مدنظر قرار گیرند.

کلیدواژه‌ها

• فرهنگ
• دیپلماسی
• توسعه
• ارتباطات
• سازمان‌های رسمی و غیررسمی

عنوان مقاله [English]

A Model for Developing Iran’s Cultural Diplomacy (Case Study: Iran and Italy)

نویسندگان [English]

• Antonia Shoraka ¹
• hadi khaniki ²
• abasali ghaiyoomi ³

¹ Faculty Member an Head of Italian Language Dep., Islamic Azad University, Tehran North Branch, Tehran, Iran

³ Department of Management and Cultural Planning, Islamic Azad University, North Tehran Branch, Tehran-Iran Faculty of Management

چکیده [English]

This research was conducted with the aim of designing an extension of cultural diplomacy with a case study of Iran and Italy. It is a descriptive applied research with a combination of quantitative and qualitative methods.
Initially, through the study of previous theories and studies, a relatively comprehensive understanding of the common cultural areas was carried out with a qualitative approach and a preliminary framework was provided, completed and finalized with the Delphi method.
After two rounds, questionnaires containing nine areas were prepared by the researcher and the statistical population of this study - 29 Iranian and Italian experts in cultural affairs including diplomats, ambassadors, university professors and cultural activists - were asked to questionnaire questions in the form of a Likert spectrum.
The components and indicators of the questionnaire were: common cultural areas (including geography, civil and historical affiliations, justice-oriented discourses and national and international interests), formal and informal cultural communication, culture and language education, scientific and research centers , communication technology, cultural / artistic heritage, culture and arts and sports .
Following the third round of the Delphi method, the data was entered into the software and analyzed.
The results suggest that in the present situation, the only area that has contributed to the development of cultural Iran/Italy's diplomacy is the cultural elements and domains. It is important in the optimal conditions of other components and indicators, and therefore, it should be considered in formulating a model for the development of diplomacy between the two countries.

کلیدواژه‌ها [English]

• Diplomacy
• development
• culture
• relationships
• formal and informal organizations