نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران،
چکیده
محوریت دادن به ساخت و معماری مهدکودک‌ها در جهان، انقلابی در برنامه آموزشی کودکان بود که از سال ۱۸۳۰ شروع شد و همچنان ادامه دارد. از این زمان به بعد است که معماران و سازندگان مهدکودک‌ها تلاش بسیاری در نوسازی مهدکودک ها کردند. گروهی از آنها بیشترین وقت خود را صرف دوام، فضا و هزینه‌های طراحی در مهدکودک‌ها کردند و ایجاد خلاقیت و ارتباط با محیط را در این فضاهای انسان‌ساخت محوریت بخشیدند. امروزه در طراحی معماری خاص کودک معیارهایی فراتر از ابعاد و اندازه‌ها مورد مطالعه قرار می‌گیرند؛ هرچند در ایران همچنان مهدکودک‌های طراحی شده در استانداردهای اولیه دارای نواقصی بسیار هستند. مسئله‌ای که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، شناخت مقایسه‌ای بین معماری مهد کودک در تهران و تورنتو (دو شهر مهم و پر جمعیت و چالش) می‌باشد. در مطالعه صورت گرفته بر اساس بهره‌گیری از رویکرد نظری کریستوفر دی، از روش مشاهده و مصاحبه، به مقایسه تعدادی مهدکودک در تهران و در مقابل تعدادی در تورنتو کانادا پرداخته‌ایم. حاصل این تحقیق نشان از این دارد که معماری مهدکودک‌های ایران در زمینه‌هایی چون استانداردهای فضایی، ابعاد و دید و منظر دارای ضعف می‌باشند در حالی که در معماری مهدکودک‌های تورنتو، معماری وابسته به آموزش، هنر و خلاقیت طراحی شده است. با توجه به نیاز اولیه معماری مهدکودک به ملاحظات کودکانه به چنین جمع‌بندی دست یافتیم که در معماری مهدکودک ایرانی بر خلاف معماری مهدکودک غربی ملاحظات کودکانه در کمترین حد خود دیده شده است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Architectural Concerns in Children’ Educational Spaces A Comparative Study in Tehran and Toronto
نویسنده [English]
- Marzieh Azadarmaki
Rajaei University University
چکیده [English]
Children have many significant roles in their surrounding environments. They alter, modify and recreate spaces they are involved. Today many important architects employ children in the very first stages of their architectural creations. Children are considered as elements of spaces specifically spaces allocated to them, namely kindergartens. However in Iran kindergartens are not constructed based on this namely group’s needs and wills. Children are ignored and not evaluated as the primarily components of the formation of these spaces. In this article the named issue is studied through a survey of 5 different kindergartens built in Tehran and compared with 5 others in Toronto Canada. The Christopher Day theory, observation and interviews have been applied and therefore employed in different studied kindergartens in Tehran. Results indicate architecture for children is related to education, art and design creation. According to the named necessary children concerns, it is shown that most kindergartens in Iran are designed regardless of basic children needs.
کلیدواژه‌ها [English]
- Architecture of Kindergartens
- Tehran
- Toronto
- Forms
- Proportions in Space
)