مطالعات فرهنگی و ارتباطات

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای ارتباطات، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 عضو هیئت‌علمی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

چکیده

این مقاله به مقایسۀ شیوۀ دیپلماسی رسانه‌ای وزرای امور خارجه ایران و امریکا در زمان توافق جامع هستهای وین، در توئیتر می‌پردازد. در میان رسانه‌های اجتماعی، توئیتر توانست بیش از همه، توجه سیاستمداران را به خود جلب کند و به کار برده شود. در این مقاله، تلاش شده با استفاده از نظریات یورگن هابرماس و مانوئل کاستلز در حوزۀ ارتباطات سیاسی، مبحث توئیپلماسی و استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی بر اساس روش نورمن فرکلاف، شیوۀ استفادۀ وزرای امور خارجه ایران و امریکا در طول توافق جامع هسته‌ای وین در رسانه ‌اجتماعی توئیتر، ارزیابی و درنهایت با هم مقایسه شوند.
نتایج تحلیل توئیت های جواد ظریف و جان کری نشان می دهد ادبیات ظریف در توئیتر مبتنی بر استعاره و همراه موضع گیری است، اما توئیت های کری بیشتر جنبه اطلاع رسانی دارند. استفاده ظریف از توئیتر استمرار ندارد، اما کری به طور مستمر از توئیتر استفاده می کند. ظریف توئیت های خود را با ریتوئیتی از اکانت آیت ا... خامنه ای و جان کری با توئیتی که در آن از ضمیر اول شخص استفاده شده، شروع کرده که می تواند برگرفته از ساختارهای سیاسی کشورها باشد. به طور کلی می توان گفت که هر دوی آنها با ویژگی های توئیتر آشنا هستند، هر دو برای توئیتر محتوا تولید می کنند، اما کری از ابزارهای این فضا استفاده دقیق تر و بیشتری می کند.

کلیدواژه‌ها

  •  

    • ابطحی، سیده مریم. (1385). تحلیل انتقادی گفتمان در سرمقاله‌های مطبوعات با دو گرایش عمده سیاسی. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته ادبیات فارسی به راهنمایی علی اصغر سلطانی دانشگاه پیام نور.
    • اسعدی،محمود. ( ۱۳۸۷). «جامعه اطلاعاتی، نظریه ها، چالش ها و فرصت ها»، نشریه تدبیر، دوره اول، شماره ۱۹۴،صص65-60.
    • برون نیس، ک. (1384). «تلفیق روش‌های کمّی و کیفی در پژوهش ارتباطی و رسانه‌ای»، ترجمه اسماعیل یزدان‌پور، فصلنامه رسانه. بهار، دوره 3، شماره 63, صص 38-7.
    • خانیکی، هادی و الوندی، پدرام.(1390). «روزنامه نگاری شهروندی؛ رسانه ای در شبکه های اجتماعی»، فصلنامه جامعه، فرهنگ و رسانه. زمستان، شماره اول، صص26-1.
    • خرازی آذر، رها. (1385). «دیپلماسی رسانه ای». مطالعات رسانه ای. تابستان، دوره 10، شماره  29، صص122-113.
    • سلطانی، علی اصغر. (1384). قدرت، گفتمان و زبان. تهران: نشر نی.
    • شاه قاسمی، احسان. (1390).«قدرت ارتباطات؛ امتداد سه گانه کاستلز»، مرکز آموزش و پژوهش همشهری.6/4/1390: 13:49:36: {https://hamshahritraining.ir/article/3390/%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%DA%AF%D8%A7%D9%86%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%84%D8%B2}
    • ظریف، محمد جواد. (1387). دیپلماسی چندجانبه: نظریه و عملکرد سازمان های منظقه ای و بین المللی. تهران: دانشکده وزارت امورخارجه.
    • فاضلی، محمد. (1387). «تحلیل گفتمان». پژوهش‌نامه علوم انسانی و اجتماعی،

    پاییز، دوره اول، شماره 14، صص 106-81.

    • فلیک، اووه. (1387). تحقیق کیفی. ترجمه هادی جلیلی. تهران: نشرنی.
    • کاستلز، امانوئل. (۱۳۸۲). جامعه ی اطلاعاتی. ترجمه حسن چاوشیان. تهران: نشر طرح نو.
    • گیبینز، جان آر.(1381). سیاست پست مدرنتینه. ترجمه منصور انصاری. تهران: نشرگام نو.
    • گیلبوآ، ایتان.(1388). ارتباطات جهانی و سیاست خارجی. ترجمه حسام الدین آشنا و محمدصادق اسماعیلی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
    • مانهایم، یارول. (1390). دیپلماسی عمومی راهبردی و سیاست خارجی آمریکا. ترجمه حسام الدین آشنا و محمدصادق اسمعیلی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
    • مورگنتا، هانس جی. (1374). سیاست میان ملتها. ترجمه حمیرا مشیرزاده. تهران: انتشارات وزارت امورخارجه.
    • میلز، سارا. (1382). گفتمان. ترجمه فتاح محمدی. تهران: نشر هزاره سوم.

     

    • Fraser, Nancy (1992) Rethinking the Public Sphere: A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy. Inc. Calhoun (ed.), Habermas and the Public Sphere, Cambridge: The MIT Press. pp.109-142.
    • Gattiker and et al (2001), The virtual community: Building on social stucture, Relation and trust to achieve in, Community informatic reader, edited by Keeble.L and Loader.B, London and New York, Rutledge 54.
    • Gee, J.P. (1999). An introduction to discourse analysis: Theory and method. London:
    • Habermas, Jurgen (1989) The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society, Thomas Burger, Cambridge Massachusetts: The MIT Press.
    • Hauser, Gerard (1998), "Vernacular Dialogue and the Rhetoricality of Public Opinion", Communication Monographs 65 (2): 83-107.
    • kean, J. (2004) Structual transformation of the public sphere, in The information society reader, Edited by Frank Webester, London and New York, Routledge.
    • Keleman, Michele (21 February 2014). "Twitter Diplomacy: State Department 2.0". National Public Radio. Retrieved 28 April 2014.
    • Landler, Mark (4 February 2014). "In the Scripted World of Diplomacy, a Burst of Tweets". International New York Times. Retrieved 28 April 2014.
    • Lüfkens, Matthias. (2015). How World Leaders Connect on Twitter. (http://twiplomacy.com/blog/twiplomacy-study-2015).
    • Miles, Tom (26 July 2012). "@tweeter-in-chief? Obama's outsourced tweets top twitocracy". Reuters. Retrieved 28 April 2014.
    • Papacharissi, Z. (2004), The virtual sphere: The internet as a public sphere, in The information society reader, Edited by Frank Webester, London and New York, Routledge.
    • Rheingold, Howard (1993) "Daily Life in Cyberspace'. The Virtual Community: Homesteading on the Electronic frontier. HarperCollins
    • Twitter. "About Twitter, Inc.". Retrieved 26 April 2014.