نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

آن گاه که زلزله‌ای رخ می‌دهد و خبر آن می‌پیچد، تصور نظامی از مفاهیم و مقولات، ابژه‌ها و تکنولوژی‌ها، لشکری از مأموران و امداد‌رسانان و انبوهی از قربانیان یا آسیب‌دیدگان به یک باره به ذهن راه می‌یابد. ولی در تحلیل چنین رخدادی، از قضا، نه نظام مفاهیم و مقولات موجود برای فهم آن کفایت می‌کند و نه ابژه‌ها و تکنولوژی‌ها را همان معنایی است که پیش‌تر بوده است. بر همین قیاس، نه می‌توان زلزله‌زدگان را از پیش به تمامی قربانیان منفعل چنین رخدادی قلمداد کرد و نه می‌شود خلاقیتی موهوم را بدانها منتسب ساخت که گویا ایشان، خود، از پس آن چه که بر آن‌ها رفته برآمده‌اند. زلزله‌ای که تابستان گذشته آبدانان و مناطق اطراف را به لرزه درآورد، اگر چه به گرفتن جانی منجر نشد، اما مهم‌تر از آنی نمود که بتوان نادیده‌اش انگاشت. از خلال این واقعه، هم می‌شد به توانمندی و تاب‌آوری مردم اندیشه کرد و هم به ناتوانی و دردمندی آن‌ها؛ هم تداوم و تلاش برای زندگی را به عیان دید و هم نگون‌بختی و اندوه را به تماشا نشست؛ هم به چگونگی سامان یافتن دگرباره‌ی امور توجه نشان داد و هم به برآمدن زخم‌هایی که شاید با توسل به داشته‌های موجود راهی برای درمان آن‌ها نمی‌شد، جست. در چنین هنگامه‌ای، اگر چه دولت را در خدمات و امکاناتی که عرضه می‌داشت تا حدی دست سخاوت بود اما با این حال، او را یارای رایزنی با مردم و اداره‌ی‌ سنجیده‌ی‌ امور  نه در نحوه‌ی تخصیص امکانات و نه در تشخیص نیازها، نبود. شگفت آن که هدف، سر و سامان دادن به همان مردمی بود که خود از این رایزنی کنار گذاشته شده بودند

کلیدواژه‌ها

• زلزله
• عقلانیت دولتی
• آستانه‌ی تکنولوژیک
• مدنیت محلی

عنوان مقاله [English]

Ethnographying of an Event: State Rationality and Local civility in Abdanan ٍٍEarthquake

چکیده [English]

When an earthquake occurs and its news spreads, on the spur of the moment, the militaristic imagination of notions and categories, objects and technologies, army officers and relief guards, a mass of victims and people damaged, spring to mind. However, of the moment, ironically neither prior notions nor categories are sufficient to fathom the reasons behind it, nor the objects have their previous meanings. Accordingly, we do not consider earthquake victims as the passive ones in advance, or linking them to such fictitious creativity that they, themselves were coping quite well with what had happened to them. Although nobody has been killed by the earthquake which has struck Abdanan last summer, it was important enough not to be ignored. Over the course of earthquake, we could both pondering ways individuals withstanding and their inability, their asthenia. At once watching both their endeavor to live and their grief and incapacitation. Paying attention to how the affairs were being reordered, likewise such an up growing traumas which based on our capabilities in hand, there was no way to be cured. Meanwhile, though the government acted munificently in the case of providing people with services  and facilities, it did not has potency in counseling with people neither in the process  of allotment nor in the field of specifying  the requirements. Surprisingly, the goal was to settle people down. Those who were being put aside from the course of consultation

کلیدواژه‌ها [English]

• Earthquake
• state rationality
• technologic threshold
• local civility