نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

شهرگرایی به کیفیت متمایز اجتماع انسانی یا شیوه‌ی زندگی که ویژگی شهر است اشاره می‌کند. شهرگرایی برخلاف شهرنشینی فرایند رشد شهری نیست بلکه مرحله‌ی نهایی و نتیجه‌ی شهرنشینی محسوب می‌شود. در این بررسی شهرگرایی و تأثیر آن بر ایستار و رفتار شهروندان شهر تهران با تأکید بر نظریه لوئیس ورث و نظریه‌‌های مکتب شیکاگو مورد مطالعه قرار گرفته است. ایستارهای فرهنگی اجتماعی با شاخص‌هایی چون خودبیگانگی، عقلانی شدن کنش فردی، کاهش انسجام اجتماعی، کاهش پیوند عاطفی وافزایش فردگرایی مورد سنجش قرار گرفته‌اند. روش تحقیق پیمایش و ابزار گردآوری اطلاعات پرسش‌نامه است. حجم نمونه 390 نفر از افراد (اعم از مرد و زن) 60-20 ساله‌ی ساکن در پنج منطقه‌ی تهران تعیین شده است که نمونه‌ها بصورت تصادفی با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شده‌اند. یافته‌های پژوهش بر حسب محاسبه‌ی ضریب همبستگی پیرسون مبین وجود رابطه‌ی معنادار بین شهرگرایی و عقلانی شدن کنش فردی، کاهش انسجام اجتماعی و افزایش فردگرایی است. ولی بین شهرگرایی و از خودبیگانگی فردی و کاهش پیوند عاطفی رابطه معنی‌دار نبود.

کلیدواژه‌ها

• شهرگرایی، ایستار، ازخودبیگانگی، عقلانیت، کاهش انسجام اجتماعی، فردگرایی
• رابطه عاطفی

عنوان مقاله [English]

Urbanism and Cultural Attitude: the experimental case of citizens of Tehran’s city

چکیده [English]

Urbanism denotes a distinctive quality of human communitywhich is characteristic of the city. Urbanization is not a process of urban growth, but it is a final stage and conclusion of urbanization. Urbanism has been studied with the emphasis on Luis Wirth's theory and Chicago school theories. Socio-cultural attitude factors in this study are include; self alienation, rationalization of individual action, decrease in social adherence, decrease of emotional relations and increase in individualism.In the process of gathering data, questionnaire was the main instrument in the form of a survey study. The samples have been 390 people (including males and females) within the age groups of 20-60 who have been citizens of 5 districts in Tehran. The samples have been selected randomly through cluster sampling. The findings of this current study based on estimation of Pearson Correlations Coefficient indicates that there were significant relationships between urbanism and rationalization of individual action, decrease of social adherence and increase of individualism. There was no significant relationship between urbanism and individualistic-self alienation and decrease of emotional relations.

کلیدواژه‌ها [English]

• Urbanism
• Socio-cultural attitudes
• Self alienation
• Rationalization
• Decrease of social adherence
• individualism
• Emotional relation