نوع مقاله : مقاله پژوهشی

چکیده

مقاله حاضر به مطالعه ارتباطی« ستاره» در سینمای بعد از انقلاب اسلامی پرداخته است. به این منظور، نظریه ریچارد دایر مبنی بر « کارکرد ایدئولوژیک ستاره» مبنا قرار گرفته است. دایرجاذبه ستاره را محصول معانی خاصی می‏داند که ستاره در خود دارد. در این مطالعه هدیه تهرانی ستاره نیمه دوم دهه 70 انتخاب شد و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و تکنیک نشانه شناسی 13 فیلم اول وی با واحد تحلیل « صحنه» تحلیل گردیدند. نتایج این پژوهش نشان داد پنج مولفه‏ کارگردان‏های مطرح، شخصیت ستاره‏، نقش‏های مقابل‏، تفاوت ستاره با دیگر زنان فیلم و همچنین نوع فیلم‏های ستاره در شکل‏گیری ستاره نقش داشته‏اند همچنین تصویر هدیه تهرانی حامل معانی و ارزش‏های ویژه‏ای است که برای جامعه آن زمان جذابیت خاص داشته است. هدیه تهرانی در فیلم‏هایش نقش اول فیلم، فعال، شاغل، توانمند در اجتماع، مادی‏گرا، در خانواده‏ای با وضع مالی خوب، بالاتر از مرد اول فیلم، راحت در ارتباط‏گیری با مردان، غیر‏ ملتزم به سنت‏های خانواده، مجرد، مستقل، دارای اعتماد به نفس و جسارت بالا و پوشش متفاوت است از این روی وی زنی بیشتر نوگرا نامیده می‏شود. نوگرا بودن ستاره، معلول و البته بازتابی از جامعه تغییر یافته ایران در نیمه دوم دهه 70 است. در واقع عنصر زمان نیز در شکل‏گیری تصویر ستاره نقش ویژه‏ای دارد.

کلیدواژه‌ها

• ستاره زن
• سینما
• هدیه تهرانی
• مطالعات ستارگان