نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سینا منصوری ¹
• علی مرادی ²
• غلامرضا جعفری نیا ³

¹ دانشجوی دکتری جامعه شناسی، واحدبوشهر، دانشگاه ازاد اسلامی، بوشهر، ایران

² دانشیارگروه جامعه شناسی، واحداسلام آباد غرب، دانشگاه ازاد اسلامی، اسلام آباد غرب ایران، ایران(نویسنده مسئول)

³ دانشیارگروه جامعه شناسی، واحدبوشهر، دانشگاه ازاد اسلامی، بوشهر، ایران

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش شبکه‌های اجتماعی در ایجاد رفتارهای جمعی نمایشی ناشی از شیوع کرونا است. این مطالعه با رویکرد کمی و روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد بالای 20 سال ساکن شهر بوشهر در سال 1400 بود که تعداد آن‌ها برابر با 197864 نفر می‌باشد. از این تعداد 384 نفر با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران با نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق‌ساخته می‌باشد که در شش مؤلفه شامل مد اجتماعی، هراس اجتماعی، هوس اجتماعی، جنون اجتماعی، شایعه اجتماعی و شیدایی اجتماعی طراحی شد. برای روایی پرسشنامه از نظر اساتید، برای روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی و برای پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد که برای کل پرسشنامه معادل 79/0 محاسبه شد. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل واریانس‌یک‌راهه و مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد بیشترین مقدار همبستگی بین میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی و رفتارهای جمعی نمایشی در بُعد هراس اجتماعی (518/0r=) می‌باشد. نتایج روابط ساختاری مدل نهایی پژوهش نیز نشان داد که متغیر مُد اجتماعی با مقدار ضریب تأثیر (78/0=Ɓ)، بیشترین تأثیر را بر رفتار نمایشی ناشی از شیوع کرونا داشته است. د

کلیدواژه‌ها

• شبکه‌های اجتماعی
• رفتارهای جمعی نمایشی
• کرونا
• هراس اجتماعی
• مدگرایی