مطالعات فرهنگی و ارتباطات

نویسنده

دانشجوی دکتری تئاتر دانشگاه تهران

چکیده

   پژوهش حاضر می‏کوشد با تمرکز بر شاخص‏ها و کارویژه‏های انحصاری سینما در عصر دیجیتال و رویکردی جامعه‏شناختی، به گونه‏شناسی و تحلیل نظام‏های ادراک تن در سینما بپردازد. برای انجام این کار، نخست با ارائۀ تعاریف کاربردی از عنصر تن و جایگاه آن در هنر سینما، مسئلۀ اصلی پژوهش در خصوص چیستی مفهوم و معنای تن با تمرکز بر آرای کیت کریگان[1] در سه گونۀ اصلی تن در نظریه‏های جامعه‏شناسی -اَبژه، اُبژه و سوژه[2]- صورت‏بندی شده و سپس، برپایۀ گونه‏های یادشده و تمرکز بر نظام‏های پیشنهادی و شش‏گانۀ ادراکی ویتکین[3] در گسترۀ هنر(نشانه‏شناختی، اجتماعی، ادراکی، لمسی، دیدمانی و جسمانی) به گونه‏شناسی تحلیلیِ این عنصر در سینمای دیجیتال پرداخته می‏شود. در گام سوم، فرضیۀ اصلی پژوهش مبنی بر دگرگونی ریخت‏های سه‏گانۀ ادراک تن-اَبژه، اُبژه و سوژه- به واسطۀ دیجیتالی‏شدن سینما، با سنجش تطبیقی و تحلیلی مناسبات و تفاوت‏های کارکردی و ساختاری این عنصر در سینمای دیجیتال و آنالوگ، مورد سنجش قرار گرفته و نهایتا، فهمی کاربردی از چیستی گفتمان و گونه‏های ادراک تن در سینمای دیجیتال ارائه می‏شود. برآیند پژوهش حاضر، امکان تحلیلیِ سه نظام نشانه‏شناختی، اجتماعی و ادراکی را به اثبات رسانده و نظام ادراک لمسی را، در پایین‏ترین سطح از انطباق و توان برای ادراک تمامیِ گونه‏های سینمایی قلمداد می‏کند. همچنین، فرضیه‏های اصلی پژوهش مبنی بر کارآمدی نظام‏های ادراکی ویتکین در تحلیل گونه‏های اصلی و سه‏گانۀ تن در سینما-با انگاشت چیرگی گونۀ سوم: تن سوژه، به ترتیب تایید و رد می‏شود.



[1] Kate Cregan


[2] Abject, Object, Subject.


[3] Robert W. Witkin

کلیدواژه‌ها

  • اباذری، یوسف و حمیدی، نفیسه(1387)، «جامعه‏شناسی بدن و پاره‏ای مناقشات»، در پژوهش زنان، دوره6، شماره4، زمستان، صص 160-127.
  • انگلیس، دیوید و هاگسون، جان(1395)، جامعه‏شناسی هنر: شیوه‏های دیدن، تهران: نی.
  • آزادارمکی، تقی و چاوشیان، حسن(1381)، «بدن به مثابه رسانه هویت»، در جامعه‏شناسی ایران، دوره چهارم، شماره4، صص75-57.
  • امامی، اکرم(1387)، «آنالوگ به دیجیتال» در مجله رادیو، سال هفتم، شماره 42، صص 12-1.
  • بروتون، داوید لو(1396)، جامعه‏شناسی بدن، ترجمه ناصر فکوهی، چاپ سوم، تهران: ثالث.
  • جواهری، فاطمه(1387)، «بدن و دلالت‏های فرهنگی-اجتماعی آن» در نامه پژوهش فرهنگی، دوره9، شماره1، بهار، صص 88-37.
  • جونز، امیلیا(1395)، «بدن» در مفاهیم بنیادی تاریخ هنر، ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: مینوی خرد.
  • ذکایی، محمدسعید(1386)، «جوانان، بدن و فرهنگ تناسب» در تحقیقات فرهنگی، سال اول، شماره1، پاییز، صص 141-117. 
  • سعیدی، علی‏اصغر(1386)، «بدن و مصرف فرهنگی» در مهندسی فرهنگی، دی و بهمن، صص 38-29.
  • غراب، ناصرالدین(1387)، «بدن و دین»، در نامه پژوهش فرهنگی، دوره6، شماره2، تابستان، صص 170-145.
  • کریگان، کیت(1395)، جامعه‏شناسی بدن‏، ترجمه محسن ناصری‏راد، تهران: نقش و نگار.
  • قهرمانی، محمدباقر(1381) «سینمای دیجیتالی» در فصلنامه هنر، شماره 52، صص 176-183.
  • نقاشیان، بیتا(1391)، «اصول متافیزیک روح و برآمدن هستی‏شناسی بدن؛ بنیادهای فلیفی عطف به بدن نزد مرلوپونتی»، در فصلنامه تاریخ پزشکی، سال چهارم، شماره یازدهم، تابستان، صص96-73.
  • نیچه، فردریش(1387)، چنین گفت زرتشت، ترجمه داریوش آشوری، چاپ بیست و هشتم، تهران: آگه.
  • توحیدلو، یگانه و شعیری، حمیدرضا(1396)، «مطالعه پروتزسازی گفتمانی: چرا دروغ روایی پروتز است؟» در پژوهش ادبیات معاصر جهان، دوره22، شماره1، بهار و تابستان، صص 286-269.
  • رضایی و دیگران(1396)، «بررسی و تحلیل کارکرد پادگفتمانی نامه‏های نیمایوشیج» در دوفصلنامه زبان و ادبیات فارسی، سال25، شماره83، بهار و تابستان، صص 133-154.
  • شعیری، حمیدرضا و ترابی، بیتا(1391)، «بررسی شرایط تولید و دریافت معنا در ارتباط گفتمانی» در دوفصلنامه علمی-پژوهشی زبان پژوهشی دانشگاه الزهرا، سال سوم، شماره6، بهار و تابستان، صص 23-49.
  • _______________(1388)، «از نشانه‏شناسی ساختگرا تا نشانه-معناشناسی گفتمانی» در فصلنامه تخصصی نقد ادبی، سری2، شماره8، زمستان، صص 33-51.
  • _______________(1394)، «مقاومت، ممارست و مماشات گفتمانی: قلمروهای گفتمان و کارکردهای نشانه-معناشناختی آن» در مجله جامعه‏شناسی ایران، دوره شانزدهم، شماره 1، بهار، صص 110-128.
  • _______________(1394)، «نشانه-معناشناسی حایل‏های گفتمانی»، در پایگاه اینترنتی فرهنگ امروز(www.farhangemrooz.com)، بازدید در تاریخ 19/2/1397.
  • مهم کار خیراندیش، پریسا(1389)، «نشانه‏شناسی سینما نو» در پژوهش ادبیات معاصر جهان، شماره60، زمستان، صص 113-126.