Document Type : Original Article
Authors
University Of Tehran
Abstract
In recent years, the use of satellites and the existence of fun and entertainment channels and the proliferation of family series (the genre of the Sopapra) has expanded in the country. This in Iranian society, though unofficially, has become part of the conflict of everyday life, is part of the population, especially the percentage of women. These series, either via satellite networks such as Jam-Class, Manoto, Persian and Turkish networks, or via Deviyou and Underground broadcasting, etc. are provided. The high volume of the use of the broadcast channel has attracted the attention of many cultural and community experts as well as politicians.
The present research seeks to answer the question of how the Iranian women's identity challenges as a result of watching family serials in modern society lead to discursive positions and different values. To reach the answer, the approach of cultural studies and qualitative methodology (with deep interview with 30 women of Tehrani) was used and studied in the theoretical model and then received by the audience - in three layers of personal readings, referral readings and critical reading - studied Has taken.
Highlights
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت (1393). اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها. نشر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
استوری، جان(1386). مطالعات فرهنگی دربارۀ فرهنگ عامه. ترجمۀ حسین پاینده. تهران: نشر آگه.
چاوشیان، حسن و آزادارمکی، تقی (1381). بدن به مثابه رسانه هویت. جامعه‌شناسی ایران. شماره4.
دفلور، ملوین و دنیس، اورتای (1387). شناخت ارتباط جمعی. ترجمه سیروس مرادی. تهران: دانشکده صدا و سیما.
رفعت‌جاه، مریم و شکوری، علی (1387). اینترنت و هویت اجتماعی. رسانه جهانی. شماره5.
رفیع‌پور، فرامرز (1386). کند و کاوها و پنداشته‌ها. تهران: سهامی انتشار.
ساروخانی، باقر و مهدی‌زاده، شراره (1381). تلویزیون و نوگرایی. پژوهشنامه علوم انسانی. شماره 35.
فلیک، اووه (1388). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمۀ هادی جلیلی. تهران: نشر نی.
کاظمی، عباس(1387). مطالعات فرهنگی، مصرف فرهنگی و زندگی روزمره در ایران. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
کرسول، جان دبیلیو (1391). روش و طرح تحقیق کیفی. ترجمّۀ طهمورث حسنقلی‌پور و اشکان الهیاری. تهران: نگاه دانش
گیدنز، آنتونی (1386). معنای مدرنیت. ترجمۀ علی‌اصغر سعیدی. تهران: کویر.
گیدنز، آنتونی (1387). تجدد و تشخص. ترجمۀ ناصر موفقیان. تهران: نشر نی
مک کوایل، دنیس (1380). مخاطب شناسی. ترجمۀ مهدی منتظرقائم. تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانه‌ها
مک‌کوئین، دیوید(1384). راهنمای شناخت تلویزیون. ترجمه فاطمه کرمعلی و عصمت گیویان. تهران: اداره کل پژوهش‌های سیما.
منتظرقائم، مهدی و شریفی، رویا(1393).کاربرد ژانر نقد و تحلیل برنامه‌های تلویزیونی. تحلیل پیام. سال سوم،شماره هفتم.37-70
نایتینگل، ویرجینیا و راس، کان (1391). خوانش‌های انتقادی پیرامون:مخاطبان و رسانه. ترجمۀ امیرعبدالرضا سپنجی. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
Akahane, Michie (2006). An investigation into audience perception of Mononoke Hime: Construction and reconstruction of contemporary Japanese identity. A thesis submitted for the degree of Master of Arts. University of New South Wales.
Alasuutari,Pertti(1999).Rethinking the media audience. London: Sage publications Ltd.
Byerly,Carlyn M & Ross,Karen(2006). Women and Media.A critical introduction. UK:Blackwell publishing
Ford, sam & Kosnik,Abligail & Harrington,Lee(2011). The survival of soap opera:transformations for a new media era. United States of America: university Press of Mississippi.
Hand, Martin and Elizabeth,Shove(2007). Media consumption. Sage publication:journal of consumer culture.
Mandel,Ruth (2014). Structural adjustment and soap opera. Londen: Routledge
Paluck, Elizabeth & Trujillo,Matthew(2011). The devil knows best: experimental effects of a televised soap opera on Latino attitudes. Analyses of social issues and public policy. 1-20
Keywords
)