نویسندگان
1 اﺳﺘﺎدﻳﺎر ﮔﺮوه ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ داﻧﺸﮕﺎه اصفهان
2 دانشگاه اصفهان
چکیده
ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻴﺰان اﺣﺴﺎس ﺷﺎدی ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن و زﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﺳﺒﻜﻬﺎی ﻓﺮاﻏﺘﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ )ﻋﻠﻤﻲ ـ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ـ ﻫﻨﺮی، ورزﺷﻲ و (...و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ دﻳﻨﺪاری ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻲ ﭘﺮدازد، ﻳﻚ ﺑﺮرﺳﻲ (ﺟﺎﻣﻌﻪ 1386 ﭘﻴﻤﺎﻳﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ وﺳﻌﺖ ﭘﻬﻨﺎﻧﮕﺮ و از ﻧﻈﺮ زﻣﺎﻧﻲ، ﻣﻘﻄﻌﻲ اﺳﺖ )ﻧﻴﻤﻪ دوم ﺳﺎلآﻣﺎری آن ﻛﻠﻴﺔ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻘﺘﻀﻲ ﺑﺮاﺳﺎس ﻓﺮﻣﻮل ﻧﻔﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺑﻪ 384ﻛﻮﻛﺮان، ﻃﻮری ﻛﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻃﺮاﺣﻲ ﺷﺪه ﺑﺎ رواﻳﻲ ﺳﺎزه ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻃﺒﻖ ﺿﺮﻳﺐ آﻟﻔﺎی ﻛﺮوﻧﺒﺎخ (ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ در ﺑﻴﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﺗﻮزﻳﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از روﺷﻬﺎی آﻣﺎری ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده، ﻣﻴﺰان ﺷﺎدی ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮار در ﺷﻬﺮ ﺑﻮده، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ56/23اﺻﻔﻬﺎن ﻌﺪ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺷﺎدی بعد ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ 59/37 ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑ و 53/88 ، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑوده اﺳﺖ 27/57 اﺳﺖ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 55/42ﻌﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ آن ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ دارای ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺣﺪ و ﻛﺴﺐ ﻣﺪارک ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ دارای ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ 31/89 ﻛﻪ ﻛﺴﺐ ﻣﻬﺎرﺗﻬﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴین 31/68 است. ( ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ دارا ﺑﻮدن وﺳﺎﻳﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ در ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ 19/16)ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻼوه در ﺑﻴﻦ ﺳﺒﻜﻬﺎی ﻓﺮاﻏﺘﻲ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻜﻨﻴﻚ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻋﺎﻣﻠﻲ، ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ و اوﻗﺎت 20/43، اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ـ ﻫﻨﺮی 28/01، اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ ورزﺷﻲ36، اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ ﺗﻔﻨﻨﻲ 53/78اﺳﺖ .ﺑﺮاﺳﺎس آﻣﺎرﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻴﺰان ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و ﺳﺒﻜﻬﺎی ﻓﺮاﻏﺘﻲ 15/34ﻓﺮاﻏﺖ ﻋﻠﻤﻲ ـ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ در ﺑﻴﻦ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ دارد اﻣﺎ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺷﺎدﻣﺎﻧﻲ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ آﻧﻬﺎ ﻣﻴﺰان ﺷﺎدی ﻧﻴﺰ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ .از ﺳﻮی دﻳﮕﺮ دﻳﻨﺪاری ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻣﺸﺨﺼﻪهای ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ در ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺷﺎدی ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮار راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﻲ دار و ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ دارد.
کلیدواژه‌ها
)