مطالعات فرهنگی و ارتباطات

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشیار و عضو هیات علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (نویسنده مسئول)

3 گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی-دانشگاه آزاداسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران- دانشکده مدیریت-تهران-ایران

4 عضو هیات علمی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران

چکیده

هدف این مقاله ارزیابی سیاست‌های مصوب و اجرا شده در حوزه میراث فرهنگی به ویژه میراث مستند و مکتوب پس از انقلاب اسلامی است. برای ارزیابی سیاست‌های کلان حوزه میراث فرهنگی از مدل هاولت و رامش استفاده شده و اطلاعات لازم با استفاده از روش اسنادی و مصاحبه با خبرگان جمع‌آوری شده است. جامعه آماری، قوانین و سیاست‌های بالادستی جمهوری اسلامی ایران شامل: ۱- برنامه‌های توسعه پنج ساله اول تا ششم، ۲- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ۳- سند چشم‌انداز ایران در افق 1404، ۴- سند اصول سیاست فرهنگی کشور بود. ملاک ارزیابی سیاست‌ها در این پژوهش، کارایی و اثربخشی بود و پژوهش به دنبال پاسخ این سوال بود که سیاست‌های جاری جمهوری اسلامی توانسته‌اند اثر مطلوبی بر حفظ میراث فرهنگی به ویژه میراث مستند و مکتوب کشور داشته باشند؟ یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که وضعیت فعلی حفاظت از میراث فرهنگی به ویژه «میراث مستند و مکتوب» در سیاست‌گذاری فرهنگی کشور، وضعیت مطلوبی نیست به طوری‌که می‌توان گفت میراث فرهنگی در سیاست‌های کلان کشور، مترادف با «بناهای قدیمی» و «اشیاء عتیقه»(غیرمکتوب) در نظر گرفته شده است و اکثر مصوبات قانونی برای حفاظت از این نوع میراث به تصویب رسیده‌اند.



واژگان کلیدی: ارزیابی، حفاظت، سیاست‌گذاری فرهنگی، میراث فرهنگی، میراث مستند و مکتوب.

کلیدواژه‌ها