نویسندگان
1 گروه علوم اجتماعی. دانشکده ادبیات. دانشگاه فردوسی مشهد
2 کارشناسی ارشد
چکیده
هدف اساسی نوشتار حاضر این است که نشان دهد؛ سفرهای زیارتی، ارتباطات میانفرهنگی اجتماعات شیعی را تقویت میکند. بررسی انجام شده بر تجارب ارتباطی یک نمونه تصادفی 598 نفره از زائرین خارجی از چهار ملیت عراقی، عربستانی، کویتی و بحرینی در مشهد نشان میدهد که؛ سفر زیارتی با دو ویژگی طول و تعداد سفر، تأثیر کاملا معنادار و مثبت بر ارتباطات میانفرهنگی (روابط اجتماعی و فرهنگی مهمان- میزبان) دارد. اگرچه، ناآشناییهای زبانی، مانعی برای ارتباط میان فرهنگی است، اما با کنترل آماری اثر مانع زبانی، تأثیر طول و تعداد سفر بر ارتباطات میانفرهنگی، همچنان معنادار و مثبت باقی میماند. یافته مذکور، اولا متضمن این معناست که زیارت بهعنوان یک مناسک مذهبی، فرصت ارتباطات غیرکلامی متعددی را بین مهمان و میزبان فراهم میآورد؛ که با وجود ناآشناییهای زبانی، ارتباطات میانفرهنگی را تقویت میکند و دوم اینکه؛ زیارت و سفرهای زیارتی این پتانسیل را دارد که علیرغم موانع زبانی و تفاوتهای فرهنگی زائرین، پیوندهای اجتماعی گوناگونی را در بین پیروان یک مذهب از ملیتهای مختلف ایجاد نماید.
کلیدواژهها