@article { author = {}, title = {Analysis of Inter personal Communication among the Movies of Hollywood in 2000’s decay}, journal = {Cultural Studies & Communication}, volume = {7}, number = {25}, pages = {173-202}, year = {2011}, publisher = {Iranian Association of Cultural Studies & Communication}, issn = {2008-5575}, eissn = {2717-2287}, doi = {}, abstract = {This research is based on inter personal communication, following analysis of individual, symbolic violence; dialog in inter personal communication in Hollywood cinema. The purpose of this project is finding internal meaning of movies according to inter personal communication by emphasizing on social interactions and psychological subjects. In this research we use analysis context method; statistical population is American movies from 2000 to 2009. Movies are classified and sampled according to genre and are selected with regard to under study subject, drama genre and drama subset and comedic genre and comedic subset. Our questionnaire included nineteen factors for individualism variables, and seventeen factors frequency. According the obtained results from the understudy movies, individualism and symbolic violence (main characters) were observed. Also, dialogue was observed as main foundation in conversations, discussions and arguments among persons.}, keywords = {Interpersonal Communication,sequence,Genre,individualism,Symbolic Violence,Dialogue,Racial Segregation}, title_fa = {تحلیل روابط بین فردی در فیلم‌های هالیوود دهه 2000}, abstract_fa = {روابط بین فردی عاملی است که بین تمام انسانها علی رغم فرهنگ و مذهب متفاوت ، دیده می‌‌‌‌شود و به دنبال تحول جوامع از ساده به پیچیده ، این روابط نیز پیچیده‌تر و تکامل یافته‌تر می‌شود. سینما به عنوان یک وسیله ارتباطی ، الگوهای ارتباطات بین فردی را به بهترین شکل و تأثیر گذارتر از سایر وسایل ارتباط جمعی ، ارائه می‌دهد و سینمای آمریکا در این عرصه پیشتاز بوده است. این سینما به تمام مسائل و مشکلات انسانهایی که در جوامع صنعتی مدرن و جوامع در حال گذار زندگی می‌کنند و با آن مسائل در گیر هستند ، خارج از محدوده مکانی ، زمانی ، فرهنگی و مذهبی می‌پردازد و به نوعی ریشه یابی می‌کند. پژوهش حاضر با استفاده از نظریه‌های فردباوری لیبرالی ، خشونت نمادین بوردیو و دیالوگ بر مبنای تعریف دیوید بوهم و با بهره گیری از تکنیک تحلیل محتوا ، روابط بین فردی را در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود مورد بررسی قرار داده و شاخص‌های فردگرایی ، خشونت نمادین و دیالوگ ، از طریق کاوش در روابط بین فردی در این فیلم‌ها دنبال شده است. فرضیه‌های تحقیق این است که، فردگرایی و خشونت نمادین در روابط بین فردی در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود دیده می‌شود و دیالوگ محور اصلی حل مشکلات در روابط بین فردی در فیلم‌های دهه اخیر سینمای هالیوود می‌باشدیافته‌های تحقیق ضمن تأیید فرضیه‌ها ، می‌تواند به این معنا باشد که فردگرایی در فیلم‌های هالیوود در دهه اخیر مشاهده شده است، از نوع مثبت است نه فردگرایی به معنای انزوا و خودخواهی . همچنین نتایج حاصل از مشاهده فیلم‌ها نشان می‌دهند که خشونت از بین نرفته بلکه شکل آن از آشکار به پنهان تغییر یافته است و دیالوگ نیز محور اصلی حل مشکلات در روابط بین فردی، در بین کاراکترهای اصلی فیلم‌های مورد بررسی می‌باشد.}, keywords_fa = {روابط بین فردی,سکانس,ژانر,فردگرایی,دیالوگ,خشونت نمادین}, url = {https://www.jcsc.ir/article_19473.html}, eprint = {https://www.jcsc.ir/article_19473_534a18c531d35c368394bcbc92491655.pdf} }